ازگی باشاران- رادیکال
ترجمه از ترکی: مسعود مناف/ از کردی: ع. گلی- ان ان اس روژ انفجارهای آنکارا خونبارترین حمله تروریستی تاریخ ترکیه بحساب می آید. هشت ساعت پس از انفجارها نخست وزیر بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و گفت “به همه مردم اعلام می کنم که امروز نیز باید همچون گذشته، هم غم و هم درد همدیگر باشیم. چگونه پیشتر عاملان حملات دیاربکر/ آمد، پرسوس و ریحانلی را بازداشت و تسلیم دستگاه قضاء کردیم، عاملان این انفجار را نیز خواهیم یافت”.
آیا واقعا عاملان حملات گذشته رصد، بازداشت و تمام رابط هایشان آشکار شده و ما اطلاع نداریم؟
من امروز مو به مو رویدادهای آنکارا را برای شما بازگو خواهم کرد، سپس شما به قضاوت بنشینید و بگویید که آیا دولت حقیقتا عاملان حملات گذشته را یافته است و یا اینکه نهادهای امنیتی و اطلاعاتی عملکردی ضعیف داشته اند؟
۱. روز ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۳، یکی از خبرهای “ادریس امن” در رابطه به الحاق ۴ جوان اهل آدیامان به صفوف جهادیست ها [در سوریه] تیتر اول روزنامه رادیکال شد.
۲. یکی از این جوان ها به نام “محمد گازی د” در سوریه ازدواج کرد و همراه با همسرش به آدیامان بازگشت. سال ۲۰۱۴ بود و مثل اینکه هیچ اتفاقی روی نداده باشد، وی همچون فردی عادی و بی مشکل در شهر در آمد و شد بود.
۳. “محمد گازی د”، در آدیامان در قهوه خانه ای به نام “قهوه خانه اسلام” چهار جوان دیگر را برای پیوستن به صفوف داعش راضی می کند.
۴. یکی از این افراد به نام “اورهان گ” روز ۵ ژوئن، بمبی را در میان میتینگ انتخاباتی حزب دموکراتیک خلق ها در دیاربکر کار گذاشت.
۵. “اورهان گ” یک شب پیش از کارگذاشتن بمب توسط نیروهای امنیتی در یک هتل به جرم نرفتن به خدمت سربازی، بازداشت و [پس از مدتی] آزاد شده بود. او فردای همان روز بمبی را در میتینگ حزب دموکراتیک خلق ها کار گذاشته بود. در مقاله ای که روز ۱۶ ژوئن نوشتم اشاره کرده بودم که “انفجار دیاربکر/ آمد توسط یک جوان عضو داعش صورت گرفته است”. همانزمان نوشتم که عامل این انفجار شناسایی شده و پیش از به وقوع پیوستن یک انفجار خونبار دیگر باید به این اطلاعات توجه شود.
۶. رویدادهای خونبارتری نیز به وقوع پیوست. روز ۲۰ جولای ۲۰۱۵ در باغچه یک مرکز فرهنگی در شهر پرسوس مجموعه ای جوان از اقصی نقاط ترکیه گردهم آمده بودند تا به کوبانی بروند و جان تازه ای به این شهر ببخشند. بمبی فاجعه بار منفجر شد و ۳۲ جوان جان خود را از دست دادند.
۷. نام یکی از عاملان حملات انتحاری پرسوس آشکار شد: “شیخ عبدالرحمن آ” جوانی بیست ساله اهل آدیامان.
۸. “شیخ عبدالرحمن آ” با دوستش “اورهان گ” عامل انفجار دیاربکر، هردو اهل شهر آدیامان بودند و در قهوه خانه اسلام با هم آشنا شده اند.
۹. صاحب این قهوه خانه که در سال ۲۰۱۴ بسته شد چه کسی بود؟ یک جوان ۲۵ ساله به نام “یونس آ” دوست نزدیک “اورهان آ”، بمبگذار دیاربکر و برادر بزرگترش “عبدالرحمن آ”، عامل انتحاری پرسوس. “یونس امره آ”، مفقود شد و مدتی بود که از وی هیچ خبری در دست نبود.
۱۰. روز ۲۳ جولای، در مطلبی تمام این جزئیات را نوشته و در خصوص احتمال وقوع یک انفجار انتحاری دیگر هشدار داده بودم. اگر با این جزئیات و اطلاعات موجود یک نهاد استخباراتی نتواند متهم را بیابد، باید از این پس مسئولیت هر رویدادی را عهده دار شود.
چه اتفاقی به وقع پیوست؟ کُردها و سوسیالیست ها برای سومین بار گردهم آمدند و در مرکز آنکارا یک عامل انتحاری خود را منفجر کرد. اگرچه هنوز آمار نهایی اعلام نشده است اما [گفته می شود] که نزدیک به ۱۲۰ شهروند، دوست و خواهر و برادرمان جان خود را از دست داده اند. بر اساس این اطلاعات که بسیاری از روزنامه نگاران و حتی روزنامه نگاران هوادار حکومت از منابع اطلاعاتی بدست آورده اند، عامل انتحاری آنکارا “یونس امره آ” است. به دلیل اینکه هنوز این اطلاعات تایید نشده است، نمی خواهم بیشتر در این باره سخن بگویم اما مسائل و مواردی که پیشتر به آنها اشاره کرده بودم آشکارا به ما می گویند که فاجعه ای در راه است، فاجعه ای که ممکن نیست انسان به این واقعیت آگاه نباشد که [بر اساس اطلاعات موجود] پیشبینی می شد که ممکن است هر لحظه اتفاقی به وقوع بپیوندد. اگر نهاد اطلاعاتی یک کشور از سال ۲۰۱۳ به اینسو این جوان جهادی را تحت نظر می گرفت و یا با دیدی امنیتی به رویدادهای سوریه می نگریست، شاید امروز این فاجعه به وقوع نمی پیوست.
به عبارتی آیا دولت از آنچیزی که روزنامه نگارانی چون ما به آنها پی برده و می دانیم بی خبر است؟ نزدیک به یک سال است که به صورت مداوم جوانان در آدیامان به قهوه خانه “اسلام” در آمد و شد هستند و حلقه هایی چون “رحله التدریس” و غیره در این شهر شکل می گیرد، چرا نهادهای اطلاعاتی فعالیت ها و رفت و آمد های آنها را تحت نظر نمی گیرند؟ مگر دولت از رفت و آمد این جوانان به جرابلس و تل ابیض بی اطلاع است؟ آیا سازمان های اطلاعاتی نمی دانند که این جوانان در سوریه از سوی “مصطفی دوکوماجی” آموزش دیده اند؟ آیا خبر ندارند که دو شبه نظامی داعشی اهل آدیامان به اسارت یگان های مدافع خلق در آمده اند؟ با این افراد آیا ارتباط گرفته اند؟ آیا هیچ اطلاعاتی از ی.پ.گ اخذ شده است؟
محض رضای خدا نخست وزیر داود اوغلو می گوید عاملان انفجارهای دیاربکر و پرسوس را بازداشت کرده ایم! محض رضای خدا! این است بازداشت کردن و تسلیم عدالت کردنتان؟
پی نوشت: نهادهای امنیتی آدیمان دست کم نام ۱۵ جوان این شهر را که به سوریه رفته اند در اختیار دارند. “یوسف امره آ” یکی از این افراد است که نامش در زمره افراد تحت تعقیب برای تمام نهادهای امنیتی و استخباراتی ارسال شده بود.
ترجمه از ترکی: مسعود مناف/ از کردی: ع. گلی- ان ان اس روژ انفجارهای آنکارا خونبارترین حمله تروریستی تاریخ ترکیه بحساب می آید. هشت ساعت پس از انفجارها نخست وزیر بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و گفت “به همه مردم اعلام می کنم که امروز نیز باید همچون گذشته، هم غم و هم درد همدیگر باشیم. چگونه پیشتر عاملان حملات دیاربکر/ آمد، پرسوس و ریحانلی را بازداشت و تسلیم دستگاه قضاء کردیم، عاملان این انفجار را نیز خواهیم یافت”.
آیا واقعا عاملان حملات گذشته رصد، بازداشت و تمام رابط هایشان آشکار شده و ما اطلاع نداریم؟
من امروز مو به مو رویدادهای آنکارا را برای شما بازگو خواهم کرد، سپس شما به قضاوت بنشینید و بگویید که آیا دولت حقیقتا عاملان حملات گذشته را یافته است و یا اینکه نهادهای امنیتی و اطلاعاتی عملکردی ضعیف داشته اند؟
۱. روز ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۳، یکی از خبرهای “ادریس امن” در رابطه به الحاق ۴ جوان اهل آدیامان به صفوف جهادیست ها [در سوریه] تیتر اول روزنامه رادیکال شد.
۲. یکی از این جوان ها به نام “محمد گازی د” در سوریه ازدواج کرد و همراه با همسرش به آدیامان بازگشت. سال ۲۰۱۴ بود و مثل اینکه هیچ اتفاقی روی نداده باشد، وی همچون فردی عادی و بی مشکل در شهر در آمد و شد بود.
۳. “محمد گازی د”، در آدیامان در قهوه خانه ای به نام “قهوه خانه اسلام” چهار جوان دیگر را برای پیوستن به صفوف داعش راضی می کند.
۴. یکی از این افراد به نام “اورهان گ” روز ۵ ژوئن، بمبی را در میان میتینگ انتخاباتی حزب دموکراتیک خلق ها در دیاربکر کار گذاشت.
۵. “اورهان گ” یک شب پیش از کارگذاشتن بمب توسط نیروهای امنیتی در یک هتل به جرم نرفتن به خدمت سربازی، بازداشت و [پس از مدتی] آزاد شده بود. او فردای همان روز بمبی را در میتینگ حزب دموکراتیک خلق ها کار گذاشته بود. در مقاله ای که روز ۱۶ ژوئن نوشتم اشاره کرده بودم که “انفجار دیاربکر/ آمد توسط یک جوان عضو داعش صورت گرفته است”. همانزمان نوشتم که عامل این انفجار شناسایی شده و پیش از به وقوع پیوستن یک انفجار خونبار دیگر باید به این اطلاعات توجه شود.
۶. رویدادهای خونبارتری نیز به وقوع پیوست. روز ۲۰ جولای ۲۰۱۵ در باغچه یک مرکز فرهنگی در شهر پرسوس مجموعه ای جوان از اقصی نقاط ترکیه گردهم آمده بودند تا به کوبانی بروند و جان تازه ای به این شهر ببخشند. بمبی فاجعه بار منفجر شد و ۳۲ جوان جان خود را از دست دادند.
۷. نام یکی از عاملان حملات انتحاری پرسوس آشکار شد: “شیخ عبدالرحمن آ” جوانی بیست ساله اهل آدیامان.
۸. “شیخ عبدالرحمن آ” با دوستش “اورهان گ” عامل انفجار دیاربکر، هردو اهل شهر آدیامان بودند و در قهوه خانه اسلام با هم آشنا شده اند.
۹. صاحب این قهوه خانه که در سال ۲۰۱۴ بسته شد چه کسی بود؟ یک جوان ۲۵ ساله به نام “یونس آ” دوست نزدیک “اورهان آ”، بمبگذار دیاربکر و برادر بزرگترش “عبدالرحمن آ”، عامل انتحاری پرسوس. “یونس امره آ”، مفقود شد و مدتی بود که از وی هیچ خبری در دست نبود.
۱۰. روز ۲۳ جولای، در مطلبی تمام این جزئیات را نوشته و در خصوص احتمال وقوع یک انفجار انتحاری دیگر هشدار داده بودم. اگر با این جزئیات و اطلاعات موجود یک نهاد استخباراتی نتواند متهم را بیابد، باید از این پس مسئولیت هر رویدادی را عهده دار شود.
چه اتفاقی به وقع پیوست؟ کُردها و سوسیالیست ها برای سومین بار گردهم آمدند و در مرکز آنکارا یک عامل انتحاری خود را منفجر کرد. اگرچه هنوز آمار نهایی اعلام نشده است اما [گفته می شود] که نزدیک به ۱۲۰ شهروند، دوست و خواهر و برادرمان جان خود را از دست داده اند. بر اساس این اطلاعات که بسیاری از روزنامه نگاران و حتی روزنامه نگاران هوادار حکومت از منابع اطلاعاتی بدست آورده اند، عامل انتحاری آنکارا “یونس امره آ” است. به دلیل اینکه هنوز این اطلاعات تایید نشده است، نمی خواهم بیشتر در این باره سخن بگویم اما مسائل و مواردی که پیشتر به آنها اشاره کرده بودم آشکارا به ما می گویند که فاجعه ای در راه است، فاجعه ای که ممکن نیست انسان به این واقعیت آگاه نباشد که [بر اساس اطلاعات موجود] پیشبینی می شد که ممکن است هر لحظه اتفاقی به وقوع بپیوندد. اگر نهاد اطلاعاتی یک کشور از سال ۲۰۱۳ به اینسو این جوان جهادی را تحت نظر می گرفت و یا با دیدی امنیتی به رویدادهای سوریه می نگریست، شاید امروز این فاجعه به وقوع نمی پیوست.
به عبارتی آیا دولت از آنچیزی که روزنامه نگارانی چون ما به آنها پی برده و می دانیم بی خبر است؟ نزدیک به یک سال است که به صورت مداوم جوانان در آدیامان به قهوه خانه “اسلام” در آمد و شد هستند و حلقه هایی چون “رحله التدریس” و غیره در این شهر شکل می گیرد، چرا نهادهای اطلاعاتی فعالیت ها و رفت و آمد های آنها را تحت نظر نمی گیرند؟ مگر دولت از رفت و آمد این جوانان به جرابلس و تل ابیض بی اطلاع است؟ آیا سازمان های اطلاعاتی نمی دانند که این جوانان در سوریه از سوی “مصطفی دوکوماجی” آموزش دیده اند؟ آیا خبر ندارند که دو شبه نظامی داعشی اهل آدیامان به اسارت یگان های مدافع خلق در آمده اند؟ با این افراد آیا ارتباط گرفته اند؟ آیا هیچ اطلاعاتی از ی.پ.گ اخذ شده است؟
محض رضای خدا نخست وزیر داود اوغلو می گوید عاملان انفجارهای دیاربکر و پرسوس را بازداشت کرده ایم! محض رضای خدا! این است بازداشت کردن و تسلیم عدالت کردنتان؟
پی نوشت: نهادهای امنیتی آدیمان دست کم نام ۱۵ جوان این شهر را که به سوریه رفته اند در اختیار دارند. “یوسف امره آ” یکی از این افراد است که نامش در زمره افراد تحت تعقیب برای تمام نهادهای امنیتی و استخباراتی ارسال شده بود.
*بر اساس اطلاعات رسیده به پایگاه خبری و تحلیلی روژ، نام این دو عضو اهل آدیامان داعش که در نبرد آزاد سازی تل ابیض به اسارت یگان های مدافع خلق در آمده اند “حسین پری و محمود گزی تارا” است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر