نقدی بر نگاە دکتر قاسملو در بینش سوسیالیزم- افشین غلامی

ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺩﺭﻗﺎﻣﻮﺱ ﺧﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻴﺜﻴﺘﻲ ﺟﻬﺎﻧﺸﻤﻮﻝ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ بلکە ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﮔﺎﻫﻬﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺍﺑﺴﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺯﺩﻳﺘﺮﻣﻴﻨﻴﺴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻭﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺑﻪ ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻣﺠﻬﺰﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎﻱ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻗﺸﺮﺑﻨﺪﻱﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻲ،ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﺪﺭﻥ ﻭ ﻣﺎﻭﺭﺍ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﻲ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﭼﺎﻧﻪ ﺯﻧﻲ ﻧﻮﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩﺍﺳﺖ.

ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻼﻳﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﺪﺍﻋﻲ ﺩﺭﺩﻫﺎﻱﻗﺸﺮ ﻓﺮﻭﺩﺳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﺠﻢ ﺩﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦﺗﺌﻮﺭﻱ ﻭ ﺍﺳﮑﻴﭙﻴﺰﻡ ﺳﺘﻴﺰﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﮏ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻖ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺯ ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻝ ﻫﻢﺳﻨﺞ خواە ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﮐﺎﺭﺍﮐﺘﺮﻫﺎﻱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲﻭﺍﺟﺐ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﻧﺘﺰﺍﻋﻲ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺘﻤﻼ ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻠﻲ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﮏ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻱﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻭﻓﺮﺍﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻬﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﻋﻴﻨﻲﮔﺮﻱ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎﻱ ﻓﮑﺮﻱ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﻬﺎﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺷﻮﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻱ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺭﻋﻴﺘﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﺸﺮﻳﮏ ﻣﺴﺎﻋﻲ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻠﻮﺍﻫﺎﻱ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺤﻮﺭﻱ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮﻱ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ مورد کنکاش ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺧﻮﺍﻧﺶﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻱ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥﻭ ﻫﻨﺠﺎﺭﭘﺬﻳﺮﻱ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻣﺪﺭﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻱ دکتر قاسملو ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻭﻱ ﻧﮑﺎﺕ ﮐﻨﺸﻲ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﭘﺮﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺰمی ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﮐﺘﺮﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻱ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺳﻴﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻲﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﻳﮏ بود ﻭ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻱﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﺮﻓﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﺑﺮﺍﺑﺮﺧﻮﺍﻫﻲ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻭﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻭﻗﻒﺭﻭﻳﺎﻳﻲ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﻭﻗﺸﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻮﻱ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﺍﻧﺴﺖ؛

١- ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷﺮﺍﻳﻂﻭ ﺟﻮ ﺭﺋﺎﻝ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺁﻥ ﺑﺮﻫﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ

٢- ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩﻱ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻴﺖ ﻭ ﻣﺪﻟﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺮﻭﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ

٣- ﺧﻮﺩ ﺫﺍﺕ ﻣﮑﺘﺐﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﮔﺮﻱ ﺍﻧﺴﺎﻧﮕﺮﺍﻳﺎﻧﻪﺍﺵ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ.

ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﮔﺎﻫﻬﺎﻱ ﻓﮑﺮﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻪﺩﻭﺭﻩ ﻱ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﻌﻨﻲﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ،ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻭﺳﻮﺳﻴﺎﻝﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻡ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﺩﺭ ﮔﺮﺍﻳﺸﺎﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻱ ﺧﻮﺩ ﺗﺪﺍﻋﻲ ﺭﻭﺑﻨﺎ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺑﻨﺎﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻮﺍﺭﮔﻲﺩﻳﺘﺮﻣﻴﻨﻴﺰﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥﺑﻪ ﮐﻤﻮﻥ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺘﺪﺍً ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺪﻝﮔﺬﺍﺭ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺴﻮﻱ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂﺟﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺑﺮﺍﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻴﻬﺎﻱ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺑﺴﻮﻱ ﻧﻮﻉﻣﺘﻌﺎﺩﻝ ﻭﻭﺍﻗﻌﻴﺘﺮِﺳﻮﺳﺎﻟﻴﺰﻡ ﺣﺮﮐﺖﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﺩﺭ ﻣﻲ ﺁﻳﺪﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻲ ﻃﺒﻘﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺑﺪﻳﻬﻲﻧﻤﻴﭙﻨﺪﺍﺭﺩ. ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻭﻱ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏﮐﻮﺭﺩ ﻭ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥﺗﻌﺮﻳﻒﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪﻣﺘﺼﻮﺭﻣﻴﺸﻮﺩ؛
ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎﻱﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﮐﻮﻟﻨﻴﺰﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﺟﺎﻣﻌﻪﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺭﺑﺎﺏ- ﺭﻋﻴﺘﻲ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻬﺎﻱﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻲ ﺍﺳﺖ،ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻴﮑﻪ ﮐﻼﻧﻬﺎﻱﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻫﮋﻣﻮﻧﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺑﺎﺯﺧﻮﺭﺩ ﻋﻤﻠﻲ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺭﻭﺋﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﻧﻘﺪ ﻭ انطباق ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﺩ .ﻭﻱ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪﻱ ﻣﺎﺭﮐﺴﻲ ﺍﺯﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻱ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﺳﻴﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺎﺭﮐﺲﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﺧﺎﻭﺭﻣﻴﺎﻧﻪ ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﻗﺪ ﺟﻬﺖ ﺩﻫﻲ ﮐﻼﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﻨﺎﻭﺑا ﺍﺯ ﻧﻮﻋﻲ ﭘﺎﺗﺮﻳﻮﺗﻴﺰﻡﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻱ ﻭ ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺯﻓﺪﺭﺍﻟﻴﺴﻢ ﻣﮑﺎﻧﻲ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪﺷﻴﻮﻩ ﺳﺮﻭﺭﻱ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍﻣﺘﻔﺎﻭﺗﺘﺮ ﺍﺯﻣﻮﺭﺩﻫﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﺳﺖ .ﻭﻱ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺟﻤﻌﻲ ﺩﺭﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮﺩ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﻱﺻﻨﻌﺘﻲ ﻭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﺠﺎﺕ ﮐﺎﺭﺑﺮ،ﺍﻧﻘﻼﺏﮐﺎﺭﮔﺮﻱ ﺭﺥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺩﺭﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺸﻲ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻱ ﻭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺍﺭﺍﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮﻱ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺭﻋﻴﺘﻲﻧﻴﺰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻤﻲ ﺁﻳﺪ.

ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻱ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲﺁﻭﻳﺪ ﮐﻪﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﺎﻣﻴﺴﻢ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﭼﻬﺎﭼﻮﺏ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎﻱ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﻲ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺑﻨﺎﻳﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﮑﻔﻮﺭﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻳﻨﺪﺵ ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﮏ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎ ﻭ ﺭﻭﺑﻨﺎﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ،ﺁﻧﻬﻢ ﺩﺳﺘﻪ ﻭﺍﮊﻩ ﻱﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺰﻡ ﻣﺪﺭﻥ ﻭ دموکراسی آرام و ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﭼﻨﺪﺷﻘﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ. ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ رئال ﺳﻮﺳیﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺰﻡ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﺍﺩﻭﮐﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺭﺋﺎﻝ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪﻱ ﺍﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻓﮑﺮﻱ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻣﺪﺭﻥﮐﻮﺭﺩﻱ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻫﻮﻳﺖﺧﻮﺍﻫﻲ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺪﺍﻋﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﺋﻮﻳﻲ ﺩﺭﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻭﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻬﺎﻱ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﺍﺯﻱ ﺑﺎ ﻣﺎﺋﻮﻳﻴﺴﻢ ﭼﻴﻨﻲ. ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻲﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﻨﺼﺮﻱ ﻧﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺑﺎﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻱ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮔﺎﻡﻣﻬﻢ ﻭ ﺟﺪﻱ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﮐﺘﺮ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻤﺮﺍﻫﻲﻗﺸﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﻲ ﻣﺤﺘﻤﻼ ﻗﺸﺮ ﮐﻢ ﺳﻮﺍﺩ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻮﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﺪ ﮐﻪﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﺎﺑﺮﺍﻱ ﺁﺯﺍﺩﻱ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﻣﻴﺠﻨﮕﻴﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﻗﻀﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ،ﺩﮐﺘﺮ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖﺑﺴﻤﺖ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﺩﻳﮕﺮﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺭﺩ ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺰﻡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻱﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻗﺸﺎﺭﺍﺳﺖ .ﻭﻱ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﻳﮏ ﻧﻮﻉ ﺍﺧﻼﻕﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﻨﮕﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﻲﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻣﺘﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﭼﻮﺏ ﻫﻢ ﺳﻨﺞ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺴﻤﺖ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﻣﺘﻮﺍﺯﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ.

ﺳﺨﻦ ﺍﺯ دکتر ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻌﺮﻳﻒ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ﻫﻢ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺤﺚ ﺟﺎﻱ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﺩ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻳﮑﻲ ﺍﺯﺗﺌﻮﺭﻳﺴﻴﻦ ﻭ ﭘﺮﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺴﻴﻨﻬﺎﻱ ﻗﻬﺎﺭﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮐﻮﺭﺩﻱ ﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪﺁﺭﺍ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ نماندن ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻭﻋﻤﻖ ﻧﻈﺮﻳﺸﺎﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥﺩﺍﺩ …